กระซิบซ้ำของกำแพง
กำแพงเก่าเล่าเรื่องด้วยเสียงแผ่ว
ใกล้หมดเวลาแล้วแม้เข้มแข็ง
มนุษย์น้อยมีฝันอย่าอ่อนแรง
อย่าปล่อยใจไกวแกว่งไปกับกาล
แม้จะโดนพายุจนผุกร่อน
แม้ไอร้อนแผดเผาจนแสบพล่าน
แม้สายฝนระดมซัดจนซมซาน
อย่าปล่อยกาล..กินฝัน..จนสิ้นใจ
...
อย่าปล่อยกาลกินฝัน..จนวันตาย.