สายลมบ้านเกิด
ลมเงียบ..น้ำนิ่ง
ต่างครุ่นคิดถึงบางสิ่งที่ทิ้งหาย
หมู่แมกไม้ดงหญ้าที่รกราย
ก็หยุดใบพริ้วพรายไม่ไหวเอน
ไม่มีใครเด็ดดอกหญ้ามาทัดหู
ไม่มีเสียงเกรียวกรูกระตู๊เต้น
ไม่มีใครกระโดดน้ำซ่านกระเซ็น
ไม่เห็น..ไม่เห็น..ใครเลย
ไม่เห็น..ไม่เห็น..ใครเลย
.